ای پدر الانتظار الانتظار ** از برای خوان بالا مردوار

Babacığım yüceler yemeğini ercesine bekle,bekle.

هر گرسنه عاقبت قوتی بیافت ** آفتاب دولتی بر وی بتافت 1755

Her aç nihayet bir yiyecek bulur. Devlet güneşi elbette ona vurur.

ضیف با همت چو ز آشی کم خورد ** صاحب خوان آش بهتر آورد

Himmet sahibi misafir, az yemek yerse sofra sahibi, ona daha güzel yemek getirir.

جز که صاحب خوان درویشی لیم ** ظن بد کم بر به رزاق کریم

Yalnız yoksul ve nekes olan sofra sahibi başka, ona söz yok. Kerem sahibi Rızk vericiye kötü zanda bulunma.

سر برآور هم‌چو کوهی ای سند ** تا نخستین نور خور بر تو زند

Ey dayanılan, güvenilen er, bir dağ gibi başını kaldır da günesin ilk ışığı sana vursun.

که آن سر کوه بلند مستقر ** هست خورشید سحر را منتظر

Baksana o oturaklı yüce dağın tepesi de seher güneşini bekleyip durmada.

جواب آن مغفل کی گفته است کی خوش بودی این جهان اگر مرگ نبودی وخوش بودی ملک دنیا اگر زوالش نبودی و علی هذه الوتیرة من الفشارات

Ne hoştu bu dünya, ölüm olmasaydı: ne hoştu dünya mülk, zevali gelmeseydi diyen ve bu çeşit abes sözler söyleyen gafil kişiye cevap

آن یکی می‌گفت خوش بودی جهان ** گر نبودی پای مرگ اندر میان 1760

Biri ne hoştu dünya, ortada eteğimizi çeken ölüm olmasaydı demedeydi.

آن دگر گفت ار نبودی مرگ هیچ ** که نیرزیدی جهان پیچ‌پیچ

Bir başka biri de dedi ki: Ölüm olmasaydı ıstıraplarla dolu olan bu dünya hiçbir şeye yaramazdı.

خرمنی بودی به دشت افراشته ** مهمل و ناکوفته بگذاشته

Ovaya yığılmış, dövülmeden öylece bırakılmış bir harmana benzerdi.

مرگ را تو زندگی پنداشتی ** تخم را در شوره خاکی کاشتی

Halbuki sen asil ölümü dirilik sandın, tohumu çorak yere ektin.