-
می‌برندش می‌سپوزندش به نیش ** که برو ای سگ به کهدانهای خویش
- Onu, yürü ey köpek, samanlığına gir diye sürerler, ellerindeki mızraklarla dürterler.
-
می‌کشد پا بر سر هر راه او ** تا بود که بر جهد زان چاه او
- O, her yol basında ayağını sürür, belki o kuyudan kurtulurum ümidine düşer.
-
منتظر می‌ایستد تن می‌زند ** در امیدی روی وا پس می‌کند
- Bekleyerek durur, susar, bir ümide kapılıp yüzünü geriye çevirir.
-
اشک می‌بارد چون باران خزان ** خشک اومیدی چه دارد او جز آن
- Güz yağmurları gibi gözyaşı döker, ümidi kurumuştur, ondan başka elinden ne gelir?
-
هر زمانی روی وا پس می‌کند ** رو به درگاه مقدس می‌کند 1820
- Her an yüzünü geriye çevirir, Tanrı’nın mukaddes tapısına yönelir.
-
پس ز حق امر آید از اقلیم نور ** که بگوییدش کای بطال عور
- Derken Tanrı’dan “Ey nur ülkesinin melekleri, ona ey iyi huylardan çırılçıplak tembel” deyin.
-
انتظار چیستی ای کان شر ** رو چه وا پس می‌کنی ای خیره‌سر
- Ey şer madeni, ne bekliyorsun? A şaşkın neden yüzünü geriye çeviriyorsun?
-
نامه‌ات آنست کت آمد به دست ** ای خدا آزار و ای شیطان‌پرست
- İşte defterin, eline gelen defter a Tanrı inciten a Şeytana tapan!
-
چون بدیدی نامه‌ی کردار خویش ** چه نگری پس بین جزای کار خویش
- Yaptığın şeylerin yazılı olduğu defteri gördün ya. Ne bakıyorsun Artık, yaptığının cezasını gör.
-
بیهده چه مول مولی می‌زنی ** در چنین چه کو امید روشنی 1825
- Beyhude yere emekleyip duruyorsun? Böyle bir kuyuda aydınlık ümidi nerede?