پیش چه بود یاد مرگ و نزع خویش ** پس چه باشد مردن یاران ز پیش

نه ترا بر ظلم توبه‌ی پر خروش ** ای دغا گندم‌نمای جوفروش 1830

چون ترازوی تو کژ بود و دغا ** راست چون جویی ترازوی جزا

چونک پای چپ بدی در غدر و کاست ** نامه چون آید ترا در دست راست

چون جزا سایه‌ست ای قد تو خم ** سایه‌ی تو کژ فتد در پیش هم

زین قبل آید خطابات درشت ** که شود که را از آن هم کوز پشت

بنده گوید آنچ فرمودی بیان ** صد چنانم صد چنانم صد چنان 1835

خود تو پوشیدی بترها را به حلم ** ورنه می‌دانی فضیحتها به علم

لیک بیرون از جهاد و فعل خویش ** از ورای خیر و شر و کفر و کیش

وز نیاز عاجزانه‌ی خویشتن ** وز خیال و وهم من یا صد چو من