زین قبل آید خطابات درشت ** که شود که را از آن هم کوز پشت

Tanrıdan bu çeşit sert hitaplar gelir. Öyle ki bu sözleri dağ duysa kamburlaşır.

بنده گوید آنچ فرمودی بیان ** صد چنانم صد چنانم صد چنان 1835

Kul der ki: Yarabbi, buyurduklarının yüz misli kötüyüm, yüz misli kötüyüm, yüz misli kötü.

خود تو پوشیدی بترها را به حلم ** ورنه می‌دانی فضیحتها به علم

Sen kötülüklerimi ilminle örttün, yoksa yaptığım fenalıkları bilirsin.

لیک بیرون از جهاد و فعل خویش ** از ورای خیر و شر و کفر و کیش

Fakat kendi savaşımı, hayır ve şerden öte olan işlerimi, küfrümü, yolumu yordamı mı,

وز نیاز عاجزانه‌ی خویشتن ** وز خیال و وهم من یا صد چو من

Aczimle sana yalvarışımı, benim, yahut benim gibi yüzlerce kulun hayalini bir yana bırakalım.

بودم اومیدی به محض لطف تو ** از ورای راست باشی یا عتو

Ancak senin lütfuna ümit bağladım. Benim doğru oluşum, yahut inatçılığım söyle dursun.

بخشش محضی ز لطف بی‌عوض ** بودم اومید ای کریم بی‌عوض 1840

Ey garezsiz kerem sahibi, karşılıksız olan lütfuna, ihsanına ümit bağlamışım.

رو سپس کردم بدان محض کرم ** سوی فعل خویشتن می‌ننگرم

Onun için kendi isime bakmıyorum, geri dönüp senin kayıtsız şartsız keremine bakıyorum.

سوی آن اومید کردم روی خویش ** که وجودم داده‌ای از پیش بیش

O ümitle yüzümü geri çevirdim. Ben yokken varlığımı sen verdin.

خلعت هستی بدادی رایگان ** من همیشه معتمد بودم بر آن

Bedavaca bana varlık elbisesi bağışladın. Ben daima buna güveniyordum.