چشمهای نیک هم بر وی به دست ** از ره غیرت که حسنش بی‌حدست

Kötü göz söyle dursun, iyi gözler bile onu nazarlar. Çünkü güzelliğinin haddi yok, elbette kıskanacaklar.

یک دهان خواهم به پهنای فلک ** تا بگویم وصف آن رشک ملک

Gökler kadar geniş bir ağız isterim ki o meleklerin bile kıskandıkları güzeli öveyim.

ور دهان یابم چنین و صد چنین ** تنگ آید در فغان این حنین 1885

Hatta bu çeşit bir ağza sahip olsam, yahut bunun yüz misli geniş bir ağız elde etsem yine de feryadı figan o ağıza sığamaz.

این قدر گر هم نگویم ای سند ** شیشه‌ی دل از ضعیفی بشکند

Fakat ey dayandığım dost, bu kadar da söylemesem gönül sırçası, zayıflığından çatlayacak.

شیشه‌ی دل را چو نازک دیده‌ام ** بهر تسکین بس قبا بدریده‌ام

Gönül sırçasını pek nazik gördüm de biraz teskin edebilmek için nice cüppeler yırttım.

من سر هر ماه سه روز ای صنم ** بی‌گمان باید که دیوانه شوم

Güzelim; ben her ay başı mutlaka üç gün deli olurum.

هین که امروز اول سه روزه است ** روز پیروزست نه پیروزه است

Kendine gel bu gün o üç günün ilki. Bu gün zafer günü; firuze günü değil.

هر دلی که اندر غم شه می‌بود ** دم به دم او را سر مه می‌بود 1890

Padişahın derdine düşen her gönle anbean ay başı var.

قصه‌ی محمود و اوصاف ایاز ** چون شدم دیوانه رفت اکنون ز ساز

Deli oldum da Mahmut’un hikayesiyle Eyaz’ın vasıflarını söyleyemedim kaldı gitti işte.

بیان آنک آنچ بیان کرده می‌شود صورت قصه است وانگه آن صورتیست کی در خورد این صورت گیرانست و درخورد آینه‌ی تصویر ایشان و از قدوسیتی کی حقیقت این قصه راست نطق را ازین تنزیل شرم می‌آید و از خجالت سر و ریش و قلم گم می‌کند و العاقل یکفیه الاشاره

Söylenenler, hikayenin suretinden ibarettir, sureti anlayabileceklerin anlayışına, onların tasavvur aynalarına göre söylenmiştir. Bu hikayenin haki katındaki mukaddesliğe iner de söylemeye kalkışırsam utancımdan baş da kaybolur, sakal da, kalem de. Akıllı olana bir işaret yeter.

زانک پیلم دید هندستان به خواب ** از خراج اومید بر ده شد خراب

Çünkü filim rüyada Hindistan’ı gördü. Köy harab oldu, haraçtan ümidini kes.