ور نهان کردید دینار و تسو ** فر شادی در رخ و رخسار کو

Paralarla ağır kumaşları gizlediyseniz yüzünüzdeki neşe nerede? dedi.

گرچه پنهان بیخ هر بیخ آورست ** برگ سیماهم وجوهم اخضرست

Kök, gizlice ürer, kök verir ama “Eseri, yüzlerinde görünür” yaprağı yemyeşildir.

آنچ خورد آن بیخ از زهر و ز قند ** نک منادی می‌کند شاخ بلند

Yücelmiş dal, o kökün zehirden, şekerden ne yediyse, yediklerini bağıra,bağıra ilan eder.

بیخ اگر بی‌برگ و از مایه تهیست ** برگهای سبز اندر شاخ چیست

Kökte bir maya bir sermaye yoksa daldaki bu yeşil yapraklar nedir?

بر زبان بیخ گل مهری نهد ** شاخ دست و پا گواهی می‌دهد 2085

Toprak, kökün ağzını mühürlese bile el ve ayak dalları tanıklık verir.

آن امینان جمله در عذر آمدند ** هم‌چو سایه پیش مه ساجد شدند

O emin adamlar, hep birden gölge gibi Padişahın huzurunda secde edip özür getirdiler.

عذر آن گرمی و لاف و ما و من ** پیش شه رفتند با تیغ و کفن

O kızgınlığın, o benlik davasının mazur görülmesini niyaz etmek için huzura kılıç ve kefenle gittiler.

از خجالت جمله انگشتان گزان ** هر یکی می‌گفت کای شاه جهان

Utançlarından her biri parmaklarını ısırıyorlardı. Her biri cihan padişahı diyordu.

گر بریزی خون حلالستت حلال ** ور ببخشی هست انعام و نوال

Kanımızı dökersen sana helaldir. Canımızı bağışlarsan bu da bir nimettir, bir lütuf ve ihsandır.

کرده‌ایم آنها که از ما می‌سزید ** تا چه فرمایی تو ای شاه مجید 2090

Biz, bize layık olanı işledik. Artık ey ulu Padişah, sen ne buyruk yürütürsen yürüt.