چادر و سربند پوشیده و نقاب ** مرد شهوانی و در غره‌ی شباب

دختران خسروان را زین طریق ** خوش همی‌مالید و می‌شست آن عشیق

توبه‌ها می‌کرد و پا در می‌کشید ** نفس کافر توبه‌اش را می‌درید 2235

رفت پیش عارفی آن زشت‌کار ** گفت ما را در دعایی یاد دار

سر او دانست آن آزادمرد ** لیک چون حلم خدا پیدا نکرد

بر لبش قفلست و در دل رازها ** لب خموش و دل پر از آوازها

عارفان که جام حق نوشیده‌اند ** رازها دانسته و پوشیده‌اند

هر کرا اسرار کار آموختند ** مهر کردند و دهانش دوختند 2240

سست خندید و بگفت ای بدنهاد ** زانک دانی ایزدت توبه دهاد

در بیان آنک دعای عارف واصل و درخواست او از حق هم‌چو درخواست حقست از خویشتن کی کنت له سمعا و بصرا و لسانا و یدا و قوله و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی و آیات و اخبار و آثار درین بسیارست و شرح سبب ساختن حق تا مجرم را گوش گرفته بتوبه‌ی نصوح آورد

آن دعا از هفت گردون در گذشت ** کار آن مسکین به آخر خوب گشت