بانگ آمد ناگهان که رفت بیم ** یافت شد گم گشته آن در یتیم

Ansızın ses geldi: Korku gitti, o değen bulunmaz eşsiz inci bulundu.

یافت شد واندر فرح در بافتیم ** مژدگانی ده که گوهر یافتیم

İnci bulundu, biz de neşelere daldık. Müjde verin, inci bulundu.

از غریو و نعره و دستک زدن ** پر شده حمام قد زال الحزن 2290

Hamam, halkın bağrışmasiyle, hüzün gitti feryadiyle, el çırpmasiyle doldu.

آن نصوح رفته باز آمد به خویش ** دید چشمش تابش صد روز بیش

Kendinden geçen Nasuh, tekrar kendine geldi. Gözü. yüzlerce aydın gün gördü.

می حلالی خواست از وی هر کسی ** بوسه می‌دادند بر دستش بسی

Herkes ondan helâllik istemekte, herkes elini öpüp durmaktaydı.

بد گمان بردیم و کن ما را حلال ** گوشت تو خوردیم اندر قیل و قال

Senden şüphe ettik, hakkını helâl et. Dedikoduda bulunduk, âdeta etini yedik diyorlardı.

زانک ظن جمله بر وی بیش بود ** زانک در قربت ز جمله پیش بود

Çünkü o, yakınlıkta herkesten ön olduğu için herkes daha ziyade ondan şüphe etmişti.

خاص دلاکش بد و محرم نصوح ** بلک هم‌چون دو تنی یک گشته روح 2295

Nasuh, has tellâktı, mahremdi. Hattâ sultanla ruhları birdi, bedenleri ayrı.

گوهر ار بردست او بردست و بس ** زو ملازم‌تر به خاتون نیست کس

Sultana ondan yakın bir kadın yok. İnciyi aşırdıysa o aşırmıştır.

اول او را خواست جستن در نبرد ** بهر حرمت داشتش تاخیر کرد

Önce onu aramalı demişlerdi ama yine de hürmet ettiklerinden sona bırakmışlar;