از قناعت هیچ کس بی‌جان نشد ** از حریصی هیچ کس سلطان نشد

نان ز خوکان و سگان نبود دریغ ** کسپ مردم نیست این باران و میغ

آنچنان که عاشقی بر زرق زار ** هست عاشق رزق هم بر رزق‌خوار 2400

در تقریر معنی توکل حکایت آن زاهد کی توکل را امتحان می‌کرد از میان اسباب و شهر برون آمد و از قوارع و ره‌گذر خلق دور شد و ببن کوهی مهجوری مفقودی در غایت گرسنگی سر بر سر سنگی نهاد و خفت و با خود گفت توکل کردم بر سبب‌سازی و رزاقی تو و از اسباب منقطع شدم تا ببینم سببیت توکل را

آن یکی زاهد شنود از مصطفی ** که یقین آید به جان رزق از خدا

گر بخواهی ور نخواهی رزق تو ** پیش تو آید دوان از عشق تو

از برای امتحان آن مرد رفت ** در بیابان نزد کوهی خفت تفت

که ببینم رزق می‌آید به من ** تا قوی گردد مرا در رزق ظن

کاروانی راه گم کرد و کشید ** سوی کوه آن ممتحن را خفته دید 2405

گفت این مرد این طرف چونست عور ** در بیابان از ره و از شهر دور

ای عجب مرده‌ست یا زنده که او ** می‌نترسد هیچ از گرگ و عدو