آن یکی زاهد شنود از مصطفی ** که یقین آید به جان رزق از خدا

گر بخواهی ور نخواهی رزق تو ** پیش تو آید دوان از عشق تو

از برای امتحان آن مرد رفت ** در بیابان نزد کوهی خفت تفت

که ببینم رزق می‌آید به من ** تا قوی گردد مرا در رزق ظن

کاروانی راه گم کرد و کشید ** سوی کوه آن ممتحن را خفته دید 2405

گفت این مرد این طرف چونست عور ** در بیابان از ره و از شهر دور

ای عجب مرده‌ست یا زنده که او ** می‌نترسد هیچ از گرگ و عدو

آمدند و دست بر وی می‌زدند ** قاصدا چیزی نگفت آن ارجمند

هم نجنبید و نجنبانید سر ** وا نکرد از امتحان هم او بصر

پس بگفتند این ضعیف بی‌مراد ** از مجاعت سکته اندر اوفتاد 2410