گر هنر بودی دلش را ز اختبار ** خوار کی بودی ز صورت آن حمار

آن سگ اصحاب خوش بد سیرتش ** هیچ بودش منقصت زان صورتش

مسخ ظاهر بود اهل سبت را ** تا ببیند خلق ظاهر کبت را

از ره سر صد هزاران دگر ** گشته از توبه شکستن خوک و خر

دوم بار آمدن روبه بر این خر گریخته تا باز بفریبدش

پس بیامد زود روبه سوی خر ** گفت خر از چون تو یاری الحذر 2600

ناجوامردا چه کردم من ترا ** که به پیش اژدها بردی مرا

موجب کین تو با جانم چه بود ** غیر خبث جوهر تو ای عنود

هم‌چو کزدم کو گزد پای فتی ** نارسیده از وی او را زحمتی

یا چو دیوی کو عدوی جان ماست ** نارسیده زحمتش از ما و کاست

بلک طبعا خصم جان آدمیست ** از هلاک آدمی در خرمیست 2605