حق ذات پاک الله الصمد ** که بود به مار بد از یار بد

مار بد جانی ستاند از سلیم ** یار بد آرد سوی نار مقیم 2635

از قرین بی‌قول و گفت و گوی او ** خو بدزدد دل نهان از خوی او

چونک او افکند بر تو سایه را ** دزدد آن بی‌مایه از تو مایه را

عقل تو گر اژدهایی گشت مست ** یار بد او را زمرد دان که هست

دیده‌ی عقلت بدو بیرون جهد ** طعن اوت اندر کف طاعون نهد

جواب گفتن روبه خر را

گفت روبه صاف ما را درد نیست ** لیک تخییلات وهمی خورد نیست 2640

این همه وهم توست ای ساده‌دل ** ورنه بر تو نه غشی دارم نه غل

از خیال زشت خود منگر به من ** بر محبان از چه داری س ظن

ظن نیکو بر بر اخوان صفا ** گرچه آید ظاهرا زیشان جفا