عقل تو گر اژدهایی گشت مست ** یار بد او را زمرد دان که هست

دیده‌ی عقلت بدو بیرون جهد ** طعن اوت اندر کف طاعون نهد

جواب گفتن روبه خر را

گفت روبه صاف ما را درد نیست ** لیک تخییلات وهمی خورد نیست 2640

این همه وهم توست ای ساده‌دل ** ورنه بر تو نه غشی دارم نه غل

از خیال زشت خود منگر به من ** بر محبان از چه داری س ظن

ظن نیکو بر بر اخوان صفا ** گرچه آید ظاهرا زیشان جفا

این خیال و وهم بد چون شد پدید ** صد هزاران یار را از هم برید

مشفقی گر کرد جور و امتحان ** عقل باید که نباشد بدگمان 2645

خصاه من بدرگ نبودم زشت‌اسم ** آنک دیدی بد نبد بود آن طلسم

ور بدی بد آن سگالش قدرا ** عفو فرمایند یاران زان خطا