زاهدی در غزنی از دانش مزی ** بد محمد نام و کفیت سررزی

Gazne'de bilgiler emen bir zahit vardı. Adı Muhammed'di, Künyesi Serrezi.

بود افطارش سر رز هر شبی ** هفت سال او دایم اندر مطلبی

Her gece üzüm çotuğunun ucunu yer, onunla iftar ederdi. Yedi yıl bu haldeydi.

بس عجایب دید از شاه وجود ** لیک مقصودش جمال شاه بود

Varlık padişahından birçok şaşılacak şeyler gördü. Fakat maksadı padişahın cemalini görmekti.

بر سر که رفت آن از خویش سیر ** گفت بنما یا فتادم من به زیر 2670

O kendine doymuş er, bir dağ başına çıktı. Dedi ki: Ya bana kendini göster, yahut kendimi dağdan atacağım.

گفت نامد مهلت آن مکرمت ** ور فرو افتی نمیری نکشمت

Tanrı dedi ki: O ihsanın zamanı gelmedi. Kendini atarsan da ölmezsin, ben seni öldürmem.

او فرو افکند خود را از وداد ** در میان عمق آبی اوفتاد

Şeyh, iştiyakından kendisini o yüce dağdan derin bir suya attı.

چون نمرد از نکس آن جان‌سیر مرد ** از فراق مرگ بر خود نوحه کرد

O canına doymuş er ölmedi. Ölümden kurtulduğuna feryadetmeğe başladı.

کین حیات او را چو مرگی می‌نمود ** کار پیشش بازگونه گشته بود

Çünkü bu yaşayış ona ölüm gibi görünmedeydi. İş onca tersineydi.

موت را از غیب می‌کرد او کدی ** ان فی موتی حیاتی می‌زدی 2675

O, gayb âleminden ölüm istiyor, hayatım ölümümdedir deyip duruyordu.

موت را چون زندگی قابل شده ** با هلاک جان خود یک دل شده

Ölümü, hayat gibi kabul etmede, helakine gönül vermedeydi.