رنج جوع اولی بود خود زان علل ** هم به لطف و هم به خفت هم عمل

رنج جوع اولی بود خود زان علل ** هم به لطف و هم به خفت هم عمل 2830

Açlık illeti, hem lâtif oluş, hem hafif bir hale geliş, hem de Tanrı'ya yalvarıp ibadette bulunuş bakımından o illetlerden elbette daha iyidir.

رنج جوع از رنجها پاکیزه‌تر ** خاصه در جوعست صد نفع و هنر

Açlık zahmeti, illetlerden daha iyidir; hele açlıkta yüzlerce fayda ve hüner de varken.

در بیان فضیلت احتما و جوع

Az yeyiş ve açlığın iyiliği

جوع خود سلطان داروهاست هین ** جوع در جان نه چنین خوارش مبین

Kendine gel, açlık, ilâçların padişahıdır. Açlığı canla başla kabul et, onu böyle hor görme.

جمله ناخوش از مجاعت خوش شدست ** جمله خوشها بی‌مجاعتها ردست

Bütün hastalıklar, açlıkla iyileşir. Bütün ilâçlar, aç olmadıkça sana tesir etmez.

مثل

Örnek

آن یکی می‌خورد نان فخفره ** گفت سایل چون بدین استت شره

Birisi küflü ekmek yiyordu. Bir adam, neden bu kadar haris ve aç gözlü oldun? diye sordu?

گفت جوع از صبر چون دوتا شود ** نان جو در پیش من حلوا شود 2835

Dedi ki: Sabrın sonucunda açlık, iki misli arttı mı arpa ekmeği bile bana helva gelir.

پس توانم که همه حلوا خورم ** چون کنم صبری صبورم لاجرم

Sabrettim, sabırlı oldum mu daima helva yemiş olurum.

خود نباشد جوع هر کس را زبون ** کین علف‌زاریست ز اندازه برون

Zaten açlık, herkese zebun olmaz ki. Bu açlık, hadden aşırı bir otlaktır.

جوع مر خاصان حق را داده‌اند ** تا شوند از جوع شیر زورمند

Açlığı, onunla güçlü kuvvetli aslan kesilsinler diye ancak Tanrı haslarına vermişlerdir.

جوع هر جلف گدا را کی دهند ** چون علف کم نیست پیش او نهند

Açlığı, öyle her âdi yoksula nerden verecekler? Ot az değil a, önüne koyuverirler.