ترس جوع و قحط در فکر مرید ** هر دمی می‌گشت از غفلت پدید

Müridin gönlünde açlık ve kıtlık korkusu, gafletinden her an artmaktaydı.

شیخ آگه بود و واقف از ضمیر ** گفت او را چند باشی در زحیر

Şeyh biliyordu, müridin içinden geçeni anlamıştı. Ona dedi ki: Ne vakte dek bu elem, bu ıstırap içinde kalacaksın?

از برای غصه‌ی نان سوختی ** دیده‌ی صبر و توکل دوختی

Ekmek derdinden yanıp yakılıyorsun. Âdeta Tanrı'ya dayanma gözünü kapamışsın.

تو نه‌ای زان نازنینان عزیز ** که ترا دارند بی‌جوز و مویز 2845

Sen o yüce nazeninlerden değilsin ki sana ceviz ve kuru üzüm vermesinler.

جوع رزق جان خاصان خداست ** کی زبون هم‌چو تو گیج گداست

Açlık. Tanrı haslarının gıdasıdır. Senin gibi ahmak yoksul, nerden ona zebun olacak?

باش فارغ تو از آنها نیستی ** که درین مطبخ تو بی‌نان بیستی

Aldırış etme, sen onlardan değilsin ki bu mutfakta ekmeksiz beklıyesin.

کاسه بر کاسه‌ست و نان بر نان مدام ** از برای این شکم‌خواران عام

Şu aşagılık ve karnına düşkün kişilere daima kâse üstünde kâse sunarlar, ekmek üstüne ekmek.

چون بمیرد می‌رود نان پیش پیش ** کای ز بیم بی‌نوایی کشته خویش

Bu çeşit adam öldü mü ekmek, önünden giderek ey yoksullukla, ümitsizlikle kendini öldüren der,

تو برفتی ماند نان برخیز گیر ** ای بکشته خویش را اندر زحیر 2850

İşte sen öldün, ekmek kaldı. Hadi kalk da al ekmeğini bakalım ey kendini elemlerle öldüren!

هین توکل کن ملرزان پا و دست ** رزق تو بر تو ز تو عاشق‌ترست

Kendine gel de elin, ayağın titremesin. Rızkın, senin ona âşık olmandan ziyade sana âşıktır.