جو که آبش هست جو خود آن بود ** آدمی آنست کو را جان بود

جو که آبش هست جو خود آن بود ** آدمی آنست کو را جان بود 2885

Derenin, suyu varsa deredir. Adam, canı olan adamdır.

این نه مردانند اینها صورتند ** مرده‌ی نانند و کشته‌ی شهوتند

Bunlar, insan değillerdir, suretten ibarettirler. Bunlar, ekmek ölüsüdürler, şehvet öldürmüştür bunları.

حکایت آن راهب که روز با چراغ می‌گشت در میان بازار از سر حالتی کی او را بود

Bir hale düşmesi yüzünden gündüzün kandille gezip dolaşan papaz

آن یکی با شمع برمی‌گشت روز ** گرد بازاری دلش پر عشق و سوز

Birisi, gündüzün, gönlü aşk ve yanışla dolu olarak kandille gezerdi.

بوالفضولی گفت او را کای فلان ** هین چه می‌جویی به سوی هر دکان

Bir herzevekil ona dedi ki: A adam, kendine gel de öyle her dükkânı arayıp durma.

هین چه می‌گردی تو جویان با چراغ ** در میان روز روشن چیست لاغ

Aydın günde kandille ne gezip duruyorsun, bu ne saçma şey?

گفت می‌جویم به هر سو آدمی ** که بود حی از حیات آن دمی 2890

Adam dedi ki: Her yanda adam arıyorum. O nefesle diri olan kimdir?

هست مردی گفت این بازار پر ** مردمانند آخر ای دانای حر

Bir adam, şu pazar, adamla dolu o hür kişi dedi.

گفت خواهم مرد بر جاده‌ی دو ره ** در ره خشم و به هنگام شره

Adam arayan dedi ki: Bu iki yol ağzı ana caddede öfke ve hırs zamanında dayanan bir adam arıyorum.

وقت خشم و وقت شهوت مرد کو ** طالب مردی دوانم کو به کو

Öfke ve şehvet vaktinde kendini tutabilen adam nerde? Bucak, bucak, sokak sokak böyle bir adam arıyorum işte.

کو درین دو حال مردی در جهان ** تا فدای او کنم امروز جان

Nerde âlemde bu iki halde dayanabilen bir adam ki bugün ona canımı feda edeyim.