وآن سخنشان وا شناسی بی‌گزند ** که آن سخن‌گویان نهان اینها بدند

دیو گوید ای اسیر طبع و تن ** عرضه می‌کردم نکردم زور من

وآن فرشته گویدت من گفتمت ** که ازین شادی فزون گردد غمت

آن فلان روزت نگفتم من چنان ** که از آن سویست ره سوی جنان

ما محب جان و روح افزای تو ** ساجدان مخلص بابای تو 2995

این زمانت خدمتی هم می‌کنیم ** سوی مخدومی صلایت می‌زنیم

آن گره بابات را بوده عدی ** در خطاب اسجدوا کرده ابا

آن گرفتی آن ما انداختی ** حق خدمتهای ما نشناختی

این زمان ما را و ایشان را عیان ** در نگر بشناس از لحن و بیان

نیم شب چون بشنوی رازی ز دوست ** چون سخن گوید سحر دانی که اوست 3000