عجز نبود از قدر ور گر بود ** جاهلی از عاجزی بدتر بود

ترک می‌گوید قنق را از کرم ** بی‌سگ و بی‌دلق آ سوی درم

وز فلان سوی اندر آ هین با ادب ** تا سگم بندد ز تو دندان و لب 3035

تو به عکس آن کنی بر در روی ** لاجرم از زخم سگ خسته شوی

آن‌چنان رو که غلامان رفته‌اند ** تا سگش گردد حلیم و مهرمند

تو سگی با خود بری یا روبهی ** سگ بشورد از بن هر خرگهی

غیر حق را گر نباشد اختیار ** خشم چون می‌آیدت بر جرم‌دار

چون همی‌خایی تو دندان بر عدو ** چون همی بینی گناه و جرم ازو 3040

گر ز سقف خانه چوبی بشکند ** بر تو افتد سخت مجروحت کند

هیچ خشمی آیدت بر چوب سقف ** هیچ اندر کین او باشی تو وقف