ور بیامد باد و دستارت ربود ** کی ترا با باد دل خشمی نمود

Yahut yel esse de sarığını kapıp uçursa gönlünde yele karşı bir hiddet peydahlanır mı?

خشم در تو شد بیان اختیار ** تا نگویی جبریانه اعتذار

Öfke, cebrice, özürlere girişmeyesin diye sana ihtiyarin olduğunu anlatıp durmadadır.

گر شتربان اشتری را می‌زند ** آن شتر قصد زننده می‌کند 3050

Deveci, bir deveyi dövse o deve, dövene kasdeder.

خشم اشتر نیست با آن چوب او ** پس ز مختاری شتر بردست بو

Devecinin değneğine kızmaz. Görüyorsun ya deve bile ihtiyardan bir kolcuya sahiptir.

هم‌چنین سگ گر برو سنگی زنی ** بر تو آرد حمله گردد منثنی

Yine böylece bir köpeğe taş atsan iki büklüm olur da sana salar.

سنگ را گر گیرد از خشم توست ** که تو دوری و ندارد بر تو دست

Hattâ seni bırakıp o taşı yakalarsa, ısırırsa o da yine sana olan kızgınlığındandır. Çünkü sen ondan uzaktasın, sana el atamıyor, onu ısırıyor.

عقل حیوانی چو دانست اختیار ** این مگو ای عقل انسان شرم دار

Hayvani olan akıl bile ihtiyarı biliyor.Artık sen ey insani akıl, utan da ihtiyar yoktur deme.

روشنست این لیکن از طمع سحور ** آن خورنده چشم می‌بندد ز نور 3055

İhtiyar, apaydın meydandadır ama o obur, sahur yemeği tamahiyle gözünü nurdan kapar.

چونک کلی میل او نان خوردنیست ** رو به تاریکی نهد که روز نیست

Çünkü onun bütün meyli, ekmek yemeyedir, bunun için yüzünü karanlığa tutar da daha gündüz olmadı der.

حرص چون خورشید را پنهان کند ** چه عجب گر پشت بر برهان کند

Hırs, gündüzü bile gizledikten sonra artık delile sırtını çevirirse şaşılmaz.

حکایت هم در بیان تقریر اختیار خلق و بیان آنک تقدیر و قضا سلب کننده‌ی اختیار نیست

Halkın ihtiyarına ve kaza ve kaderin ihtiyarıgidermeyeceğine dair hikâye