آن چنان که مادری دل‌برده‌ای ** پیش گور بچه‌ی نومرده‌ای

Nitekim gönlü yaralı bir ana da yeni ölmüş yavrusunun yanına,

رازها گوید به جد و اجتهاد ** می‌نماید زنده او را آن جماد 3265

Candan yürekler sırlar söyler.O cansız toprak,ona diri görünür.

حی و قایم داند او آن خاک را ** چشم و گوشی داند او خاشاک را

O toprağı diri ve canlı sanır,o toprak yığınının gözü,kulağı vardır zannına kapılır.

پیش او هر ذره‌ی آن خاک گور ** گوش دارد هوش دارد وقت شور

مستمع داند به جد آن خاک را ** خوش نگر این عشق ساحرناک را

Onca o toprağın her zerresi duyar,o coştu mu,feryadını iştir,anlar.

آنچنان بر خاک گور تازه او ** دم‌بدم خوش می‌نهد با اشک رو

Ana,çocuğunun yeni mezarının toprağına anbean gözyaşlarıyla kapanır,yüzünü,gözünü sürer.

که بوقت زندگی هرگز چنان ** روی ننهادست بر پور چو جان 3270

Oğlu diriyken bile o canının canına, o can yavrusuna asla böyle yüzünü,gözünü sürmemiştir.

از عزا چون چند روزی بگذرد ** آتش آن عشق او ساکن شود

Fakat bu ölümden birkaç gün geçti mi sevgisinin ateşi yatışır.

عشق بر مرده نباشد پایدار ** عشق را بر حی جان‌افزای دار

Ölüye karşı aşk ebedi olmaz ki.Sen,cana canlar katan diriyi sev.

بعد از آن زان گور خود خواب آیدش ** از جمادی هم جمادی زایدش

Bu acı geçti mi o mezarın karşısında durmaktan yorgunluk gelir,uykusu gelir.Cansız bir şeyden ancak cansız bir şey doğar.