گر تو می‌خواهی که سر را بشکنی ** آب را و خاک را بر هم زنی

چون شکستی سر رود آبش به اصل ** خاک سوی خاک آید روز فصل

حکمتی که بود حق را ز ازدواج ** گشت حاصل از نیاز و از لجاج

باشد آنگه ازدواجات دگر ** لا سمع اذن و لا عین بصر

گر شنیدی اذن کی ماندی اذن ** یا کجا کردی دگر ضبط سخن 3430

گر بدیدی برف و یخ خورشید را ** از یخی برداشتی اومید را

آب گشتی بی‌عروق و بی‌گره ** ز آب داود هوا کردی زره

پس شدی درمان جان هر درخت ** هر درختی از قدومش نیک‌بخت

آن یخی بفسرده در خود مانده ** لا مساسی با درختان خوانده

لیس یالف لیس یلف جسمه ** لیس الا شح نفس قسمه 3435