مصطفی را هجر چون بفراختی ** خویش را از کوه می‌انداختی

مصطفی را هجر چون بفراختی ** خویش را از کوه می‌انداختی 3535

Mustafa'yı ayrılık derdi kapladı, daraldı mı, kendisini dağdan atmaya kalkardı.

تا بگفتی جبرئیلش هین مکن ** که ترا بس دولتست از امر کن

Cebrail, sakın yapma. Kün emrinde sana nice devletler takdir edilmiştir deyince,

مصطفی ساکن شدی ز انداختن ** باز هجران آوریدی تاختن

Yatışır, kendini atmaktan vazgeçerdi. Sonra yine ayrılık derdi gelip çattı mı,

باز خود را سرنگون از کوه او ** می‌فکندی از غم و اندوه او

Yine gamdan, dertten bunaldı mı kendisini dağdan aşağı atmak isterdi.

باز خود پیدا شدی آن جبرئیل ** که مکن این ای تو شاه بی‌بدیل

Bu sefer Cebrail görünür, ey eşi olmayan Padişah, yapma bunu derdi.

هم‌چنین می‌بود تا کشف حجاب ** تا بیابید آن گهر را او ز جیب 3540

Hicap keşfedilip de o inciyi koynunda buluncaya kadar bu haldeydi.

بهر هر محنت چو خود را می‌کشند ** اصل محنتهاست این چونش کشند

Halk, her çeşit mihnetten ötürü kendini öldürüp dururken mihnetlerin aslı olan bu ayrılığı nasıl çeksin?

از فدایی مردمان را حیرتیست ** هر یکی از ما فدای سیرتیست

Halk, canını feda edene şaşar. Fakat bizim her birimiz fedayi huyluyuz.

ای خنک آنک فدا کردست تن ** بهر آن کارزد فدای آن شدن

Ne mutlu o kişiye ki bedenini, feda edilmeye değer bir dosta feda etmiştir.

هر یکی چونک فدایی فنیست ** کاندر آن ره صرف عمر و کشتنیست

Herkes, bir fennin, bir sanatın fedaisidir. Ömrünü o yolda sarf eder, ölüp gider.