گر رود در سنگ سخت از کوششم ** از دل سنگش کنون بیرون کشم

من برانم بر تن او ضربتی ** که بود قوادکان را عبرتی 3560

با همه سالوس با ما نیز هم ** داد او و صد چو او این دم دهم

خشم خون‌خوارش شده بد سرکشی ** از دهانش می بر آمد آتشی

دو بار دست و پای امیر را بوسیدن و لابه کردن شفیعان و همسایگان زاهد

آن شفیعان از دم هیهای او ** چند بوسیدند دست و پای او

کای امیر از تو نشاید کین کشی ** گر بشد باده تو بی‌باده خوشی

باده سرمایه ز لطف تو برد ** لطف آب از لطف تو حسرت خورد 3565

پادشاهی کن ببخشش ای رحیم ** ای کریم ابن الکریم ابن الکریم

هر شرابی بنده‌ی این قد و خد ** جمله مستان را بود بر تو حسد

هیچ محتاج می گلگون نه‌ای ** ترک کن گلگونه تو گلگونه‌ای