اندرین باران و گل او کی رود ** بر سر و جان تو او تاوان شود

Bu yağmur çamurda o, nerden gidecek? Başına canına andolsun, adam başımıza kaldı!

زود مهمان جست و گفت این زن بهل ** موزه دارم غم ندارم من ز گل 3665

Konuk, bu sözleri duyunca hemen sıçrayıp dedi ki: Kadın bırak beni. Ayakkabımı ver benim, çamurdan korkum yok.

من روان گشتم شما را خیر باد ** در سفر یک دم مبادا روح شاد

Ben gidiyorum, Allah size hayırlar versin. Yolculukta can, bir an bile eğlenmez.

تا که زوتر جانب معدن رود ** کین خوشی اندر سفر ره‌زن شود

Yolcu, derhal geldiği yere dönmeli. Bir yerde kalıp eğlenmek, yol keser.

زن پشیمان شد از آن گفتار سرد ** چون رمید و رفت آن مهمان فرد

Kadın, o soğuk sözü söylediğine pişman oldu. Çünkü o eşsiz mihman ürküp yola düşüyordu.

زن بسی گفتش که آخر ای امیر ** گر مزاحی کردم از طیبت مگیر

Kadın, lütfen, hoş gör, ben şaka olsun diye söyledim deyip.

سجده و زاری زن سودی نداشت ** رفت و ایشان را در آن حسرت گذاشت 3670

Secdeler etti, bir hayli yalvarıp sızlandı ama fayda etmedi. Konuk, yola düşüp bunları hasret bıraktı.

جامه ازرق کرد زان پس مرد و زن ** صورتش دیدند شمعی بی‌لگن

Bu yüzden adam da yasa battı, kadın da. Çünkü artık o konuğun yüzünü, leğendeki akisten değil, kendi yüzünden görmüşlerdi.

می‌شد و صحرا ز نور شمع مرد ** چون بهشت از ظلمت شب گشته فرد

Konuk gitmede, ova, konuğun miriyle cennet gibi aydınlanmadaydı.

کرد مهمان خانه خانه‌ی خویش را ** از غم و از خجلت این ماجرا

Adam, bundan sonra bu işin derdinden utancından evini konuk evi haline soktu.