آتشی باید بشسته ز آب حق ** هم‌چو یوسف معتصم اندر زهق

Tanrı suyu ile yunmuş bir ateş gerek ki bulûğa erme sırasında bile Yusuf gibi kötülükten çekinsin.

کز زلیخای لطیف سروقد ** هم‌چو شیران خویشتن را واکشد

Selvi boylu lâtif Zeliha'dan aslanlar gibi kendisini çeksin.

بازگشت از موصل و می‌شد به راه ** تا فرود آمد به بیشه و مرج‌گاه 3875

O yiğit er de Musul'dan döndü, yola düştü. Yolda bir ormana, bir yeşilliğe geldi.

آتش عشقش فروزان آن چنان ** که نداند او زمین از آسمان

Aşk ateşi, öyle bir parlamıştı ki yerle göğü fark etmiyordu.

قصد آن مه کرد اندر خیمه او ** عقل کو و از خلیفه خوف کو

Çadır içinde o ay parçasına kasdetti. Akıl nerde, Halifeden korkma nerde?

چون زند شهوت درین وادی دهل ** چیست عقل تو فجل ابن الفجل

Şehvet, bu ovada davul dövdü mü akıl dediğin ne oluyor ki a turpoğlu turp:

صد خلیفه گشته کمتر از مگس ** پیش چشم آتشینش آن نفس

Yüzlerce halife, o anda o erin ateşli gözüne bir sinekten aşağı görünür.

چون برون انداخت شلوار و نشست ** در میان پای زن آن زن‌پرست 3880

O kadına tapan er şalvarını çıkarıp cariyenin ayak ucuna oturdu.

چون ذکر سوی مقر می‌رفت راست ** رستخیز و غلغل از لشکر بخاست

Aleti, dosdoğru gideceği yere giderken orduda bir gürültü, bir kızılca kıyamettir koptu.

برجهید و کون‌برهنه سوی صف ** ذوالفقاری هم‌چو آتش او به کف

Er sıçradı, götü başı açık bir halde ateş gibi Zülfikar elinde dışarı çıktı.