آتش عشقش فروزان آن چنان ** که نداند او زمین از آسمان

Aşk ateşi, öyle bir parlamıştı ki yerle göğü fark etmiyordu.

قصد آن مه کرد اندر خیمه او ** عقل کو و از خلیفه خوف کو

Çadır içinde o ay parçasına kasdetti. Akıl nerde, Halifeden korkma nerde?

چون زند شهوت درین وادی دهل ** چیست عقل تو فجل ابن الفجل

Şehvet, bu ovada davul dövdü mü akıl dediğin ne oluyor ki a turpoğlu turp:

صد خلیفه گشته کمتر از مگس ** پیش چشم آتشینش آن نفس

Yüzlerce halife, o anda o erin ateşli gözüne bir sinekten aşağı görünür.

چون برون انداخت شلوار و نشست ** در میان پای زن آن زن‌پرست 3880

O kadına tapan er şalvarını çıkarıp cariyenin ayak ucuna oturdu.

چون ذکر سوی مقر می‌رفت راست ** رستخیز و غلغل از لشکر بخاست

Aleti, dosdoğru gideceği yere giderken orduda bir gürültü, bir kızılca kıyamettir koptu.

برجهید و کون‌برهنه سوی صف ** ذوالفقاری هم‌چو آتش او به کف

Er sıçradı, götü başı açık bir halde ateş gibi Zülfikar elinde dışarı çıktı.

دید شیر نر سیه از نیستان ** بر زده بر قلب لشکر ناگهان

Birde ne görsün, ormandan kara bir erkek aslan, kendisini ordunun içine kapmış koyvermiş.

تازیان چون دیو در جوش آمده ** هر طویله و خیمه اندر هم زده

Atlar, ürküp köpürmüşler, her çadır ve ahır yeri yıkılmış, herkes birbirine girmiş.

شیر نر گنبذ همی‌کرد از لغز ** در هوا چون موج دریا بیست گز 3885

Erkek aslan, ormanın gizli bir yerinden fırlamış, havaya deniz dalgası gibi tam yirmi arşın sıçramıştı.