چون ندید او را خلیفه مست گشت ** پس ز بام افتاد او را نیز طشت

دید صد چندان که وصفش کرده بود ** کی بود خود دیده مانند شنود 3905

وصف تصویرست بهر چشم هوش ** صورت آن چشم دان نه زان گوش

کرد مردی از سخن‌دانی سال ** حق و باطل چیست ای نیکو مقال

گوش را بگرفت و گفت این باطلست ** چشم حقست و یقینش حاصلست

آن به نسبت باطل آمد پیش این ** نسبتست اغلب سخنها ای امین

ز آفتاب ار کرد خفاش احتجاب ** نیست محجوب از خیال آفتاب 3910

خوف او را خود خیالش می‌دهد ** آن خیالش سوی ظلمت می‌کشد

آن خیال نور می‌ترساندش ** بر شب ظلمات می‌چفساندش

از خیال دشمن و تصویر اوست ** که تو بر چفسیده‌ای بر یار و دوست