ز آفتاب ار کرد خفاش احتجاب ** نیست محجوب از خیال آفتاب

ز آفتاب ار کرد خفاش احتجاب ** نیست محجوب از خیال آفتاب 3910

خوف او را خود خیالش می‌دهد ** آن خیالش سوی ظلمت می‌کشد

آن خیال نور می‌ترساندش ** بر شب ظلمات می‌چفساندش

از خیال دشمن و تصویر اوست ** که تو بر چفسیده‌ای بر یار و دوست

موسیا کشفت لمع بر که فراشت ** آن مخیل تاب تحقیقت نداشت

هین مشو غره بدانک قابلی ** مر خیالش را و زین ره واصلی 3915

از خیال حرب نهراسید کس ** لا شجاعه قبل حرب این دان و بس

بر خیال حرب خیز اندر فکر ** می‌کند چون رستمان صد کر و فر

نقش رستم که آن به حمامی بود ** قرن حمله فکر هر خامی بود

این خیال سمع چون مبصر شود ** حیز چه بود رستمی مضطر شود