پس بدان رنجت نتیجه‌ی زلتیست ** آفت این ضربتت از شهوتیست

گر ندانی آن گنه را ز اعتبار ** زود زاری کن طلب کن اغتفار

سجده کن صد بار می‌گوی ای خدا ** نیست این غم غیر درخورد و سزا 3990

ای تو سبحان پاک از ظلم و ستم ** کی دهی بی‌جرم جان را درد و غم

من معین می‌ندانم جرم را ** لیک هم جرمی بباید گرم را

چون بپوشیدی سبب را ز اعتبار ** دایما آن جرم را پوشیده دار

که جزا اظهار جرم من بود ** کز سیاست دزدیم ظاهر شود

عزم کردن شاه چون واقف شد بر آن خیانت کی بپوشاند و عفو کند و او را به او دهد و دانست کی آن فتنه جزای او بود و قصد او بود و ظلم او بر صاحب موصل کی و من اساء فعلیها و ان ربک لبالمرصاد و ترسیدن کی اگر انتقام کشد آن انتقام هم بر سر او آید چنانک این ظلم و طمع بر سرش آمد

شاه با خود آمد استغفار کرد ** یاد جرم و زلت و اصرار کرد 3995

گفت با خود آنچ کردم با کسان ** شد جزای آن به جان من رسان

قصد جفت دیگران کردم ز جاه ** بر من آمد آن و افتادم به چاه