وقت غارت خواب ناید خلق را ** تا بنرباید کسی زو دلق را

Yağma zamanı, halkın uykusu gelmez. Kimse, hırkamı çalmasınlar diye uyumaz.

خواب چون در می‌رمد از بیم دلق ** خواب نسیان کی بود با بیم حلق 4100

Hırka korkusiyle bile uyku kaçarsa artık can ve ' boğaz korkusu ile kim uyur ki?

لاتاخذ ان نسینا شد گواه ** که بود نسیان بوجهی هم گناه

Buna tanık, "Rabbimiz, unutup işlediğimiz suçlarla bizi suçlu sayma" âyetidir. Çünkü unutma da bir bakımdan suçtur.

زانک استکمال تعظیم او نکرد ** ورنه نسیان در نیاوردی نبرد

Unutan, onu lâyık olduğu veçhile ululamıştır. Yoksa hiç savaşta adamı uyku tutar mı?

گرچه نسیان لابد و ناچار بود ** در سبب ورزیدن او مختار بود

Unutma, çaresiz gelip çatar ama buna tutulmamak için de sebeplere yapışmak lâzım.

که تهاون کرد در تعظیمها ** تا که نسیان زاد یا سهو و خطا

Çünkü onu ululamada gevşeklik gösterdi mi insanda ya unutma meydana gelir, ya yanlış.

هم‌چو مستی کو جنایتها کند ** گوید او معذور بودم من ز خود 4105

Sarhoş gibi hani. O ada cinayetlerde bulunur, sonra da mazurdum, ne yapayım der.

گویدش لیکن سبب ای زشتکار ** از تو بد در رفتن آن اختیار

Ona derler ki: Doğru ama a kötü işli, o zıkkımı sen içtin, dileğinle, isteğinle zıkkımlandın.

بی‌خودی نامد بخود تش خواندی ** اختیارت خود نشد تش راندی

Sarhoşluk, sana kendi kendine gelmedi, onu sen davet ettin. O dileği de kendin meydana getirdin.

گر رسیدی مستی بی‌جهد تو ** حفظ کردی ساقی جان عهد تو

Sarhoşluk, senin kastın, çalışıp çabalaman olmasaydı da kendi kendine sana gelip çatsaydı can sakisi, senin ahdını korur, gözetirdi.