چون کسم کردی اگر لابه کنم ** مستمع شو لابه‌ام را از کرم

زانک از نقشم چو بیرون برده‌ای ** آن شفاعت هم تو خود را کرده‌ای 4160

چون ز رخت من تهی گشت این وطن ** تر و خشک خانه نبود آن من

هم دعا از من روان کردی چو آب ** هم نباتش بخش و دارش مستجاب

هم تو بودی اول آرنده‌ی دعا ** هم تو باش آخر اجابت را رجا

تا زنم من لاف کان شاه جهان ** بهر بنده عفو کرد از مجرمان

درد بودم سر به سر من خودپسند ** کرد شاهم داروی هر دردمند 4165

دوزخی بودم پر از شور و شری ** کرد دست فضل اویم کوثری

هر که را سوزید دوزخ در قود ** من برویانم دگر بار از جسد

کار کوثر چیست که هر سوخته ** گردد از وی نابت و اندوخته