هر که در آتش همی رفت و شرر ** از میان آب بر می‌کرد سر

هر که سوی آب می‌رفت از میان ** او در آتش یافت می‌شد در زمان

هر که سوی راست شد و آب زلال ** سر ز آتش بر زد از سوی شمال

وانک شد سوی شمال آتشین ** سر برون می‌کرد از سوی یمین

کم کسی بر سر این مضمر زدی ** لاجرم کم کس در آن آتش شدی 430

جز کسی که بر سرش اقبال ریخت ** کو رها کرد آب و در آتش گریخت

کرده ذوق نقد را معبود خلق ** لاجرم زین لعب مغبون بود خلق

جوق‌جوق وصف صف از حرص و شتاب ** محترز ز آتش گریزان سوی آب

لاجرم ز آتش برآوردند سر ** اعتبارالاعتبار ای بی‌خبر

بانگ می‌زد آتش ای گیجان گول ** من نیم آتش منم چشمه‌ی قبول 435