زور را بگذار و زاری را بگیر ** رحم سوی زاری آید ای فقیر

زاری مضطر تشنه معنویست ** زاری سرد دروغ آن غویست 475

گریه‌ی اخوان یوسف حیلتست ** که درونشان پر ز رشک و علتست

حکایت آن اعرابی کی سگ او از گرسنگی می‌مرد و انبان او پر نان و بر سگ نوحه می‌کرد و شعر می‌گفت و می‌گریست و سر و رو می‌زد و دریغش می‌آمد لقمه‌ای از انبان به سگ دادن

آن سگی می‌مرد و گریان آن عرب ** اشک می‌بارید و می‌گفت ای کرب

سایلی بگذشت و گفت این گریه چیست ** نوحه و زاری تو از بهر کیست

گفت در ملکم سگی بد نیک‌خو ** نک همی‌میرد میان راه او

روز صیادم بد و شب پاسبان ** تیزچشم و صیدگیر و دزدران 480

گفت رنجش چیست زخمی خورده است ** گفت جوع الکلب زارش کرده است

گفت صبری کن برین رنج و حرض ** صابران را فضل حق بخشد عوض

بعد از آن گفتش کای سالار حر ** چیست اندر دستت این انبان پر