گریه‌ی اخوان یوسف حیلتست ** که درونشان پر ز رشک و علتست

Yusuf’un kardeşlerinin ağlamaları hileden ibarettir. çünkü, içleri hasetle, illetle doludur.

حکایت آن اعرابی کی سگ او از گرسنگی می‌مرد و انبان او پر نان و بر سگ نوحه می‌کرد و شعر می‌گفت و می‌گریست و سر و رو می‌زد و دریغش می‌آمد لقمه‌ای از انبان به سگ دادن

Köpeği açlıktan ölen ve dağarcığı ekmekle dolu olduğu halde köpeğine bir lokma bile vermeyip de ölümüne ağlıyan, şiirler söyliyen, başına yüzüne vuran Arap

آن سگی می‌مرد و گریان آن عرب ** اشک می‌بارید و می‌گفت ای کرب

Arab’ın birinin köpeği ölmek üzereydi. Arap yağmur gibi gözyaşı dökmede, başıma ne dertler geldi demedeydi.

سایلی بگذشت و گفت این گریه چیست ** نوحه و زاری تو از بهر کیست

Bir dilenci geçiyordu. Dedi ki: Niye ağlıyorsun? Kimin için feryat ve figan ediyorsun?

گفت در ملکم سگی بد نیک‌خو ** نک همی‌میرد میان راه او

Arap bir köpeğim vardı dedi, pek iyi huyluydu. İşte şuracıkta yol üstünde ölüyor.

روز صیادم بد و شب پاسبان ** تیزچشم و صیدگیر و دزدران 480

Gündüz avcımdı, gece bekçim. Gözü pekti, avı hemen yakalardı. Hırsızı derhal kovardı.

گفت رنجش چیست زخمی خورده است ** گفت جوع الکلب زارش کرده است

Adam derdi ne yaralandı mı? Diye sordu. Arap, hayır dedi, açlık onu bu hale getirdi.

گفت صبری کن برین رنج و حرض ** صابران را فضل حق بخشد عوض

Adam, bu derde, bu mihnete sabret dedi, Allah, sabredenlere karşılık ihsanda bulunur.

بعد از آن گفتش کای سالار حر ** چیست اندر دستت این انبان پر

Ondan sonra dedi ki: Ey hür kişi, elindeki şu dolu dağarcıkta ne var?

گفت نان و زاد و لوت دوش من ** می‌کشانم بهر تقویت بدن

Arap, dün akşamdan artan ekmeğim, azığım. Bedeni kuvvetlendirmek için taşımaktayım dedi.

گفت چون ندهی بدان سگ نان و زاد ** گفت تا این حد ندارم مهر و داد 485

Adam dedi ki: Neden o köpeğe ekmek yemek vermedin? Arap o kadar merhametim yok.