تا مبادا یاغیی آید دگر ** می‌فشارد در جوال او خشک و تر

تا مبادا یاغیی آید دگر ** می‌فشارد در جوال او خشک و تر 50

وقت تنگ و فرصت اندک او مخوف ** در بغل زد هر چه زودتر بی‌وقوف

لیک مومن ز اعتماد آن حیات ** می‌کند غارت به مهل و با انات

آمنست از فوت و از یاغی که او ** می‌شناسد قهر شه را بر عدو

آمنست از خواجه‌تاشان دگر ** که بیایندش مزاحم صرفه‌بر 55

عدل شه را دید در ضبط حشم ** که نیارد کرد کس بر کس ستم

لاجرم نشتابد و ساکن بود ** از فوات حظ خود آمن بود

بس تانی دارد و صبر و شکیب ** چشم‌سیر و مثرست و پاک‌جیب

کین تانی پرتو رحمان بود ** وان شتاب از هزه‌ی شیطان بود