- مثنوی مولانا

لیک مومن ز اعتماد آن حیات ** می‌کند غارت به مهل و با انات

آمنست از فوت و از یاغی که او ** می‌شناسد قهر شه را بر عدو

آمنست از خواجه‌تاشان دگر ** که بیایندش مزاحم صرفه‌بر 55

عدل شه را دید در ضبط حشم ** که نیارد کرد کس بر کس ستم

لاجرم نشتابد و ساکن بود ** از فوات حظ خود آمن بود

بس تانی دارد و صبر و شکیب ** چشم‌سیر و مثرست و پاک‌جیب

کین تانی پرتو رحمان بود ** وان شتاب از هزه‌ی شیطان بود

زانک شیطانش بترساند ز فقر ** بارگیر صبر را بکشد به عقر 60

از نبی بشنو که شیطان در وعید ** می‌کند تهدیدت از فقر شدید