نیم زیرش حیله بالا آن غضب ** چون ضعیف آتش که یابد او حطب

شعله شعله می‌رسد از لامکان ** می‌رود دود لهب تا آسمان

صد چنین سگ اندرین تن خفته‌اند ** چون شکاری نیستشان بنهفته‌اند

یا چو بازانند و دیده دوخته ** در حجاب از عشق صیدی سوخته 635

تا کله بردارد و بیند شکار ** آنگهان سازد طواف کوهسار

شهوت رنجور ساکن می‌بود ** خاطر او سوی صحت می‌رود

چون ببیند نان و سیب و خربزه ** در مصاف آید مزه و خوف بزه

گر بود صبار دیدن سود اوست ** آن تهیج طبع سستش را نکوست

ور نباشد صبر پس نادیده به ** تیر دور اولی ز مرد بی‌زره 640

جواب گفتن طاوس آن سایل را

چون ز گریه فارغ آمد گفت رو ** که تو رنگ و بوی را هستی گرو