او بمانده در میانشان زارزار ** هم‌چو بوبکری به شهر سبزوار

İşte can kuşu da, Sebzvar şehrindeki Ebubekir gibi onların arasında zari, zari ağlayıp inleyerek kalakalmıştır.

حکایت محمد خوارزمشاه کی شهر سبزوار کی همه رافضی باشند به جنگ بگرفت اما جان خواستند گفت آنگه امان دهم کی ازین شهر پیش من به هدیه ابوبکر نامی بیارید

Muhammed Harzemşah’ın halkı tamamiyle Rafızi olan Sebzvarı savaşla alması, şehirlilerin aman dilemeleri, padişahın bu şehirden bana Ebubekir adlı birisini armağan verirseniz canınızı bağışlarım demesi

شد محمد الپ الغ خوارزمشاه ** در قتال سبزوار پر پناه 845

Muhammet Alp Ulug Harzemşah, tamamı ile mahvolmuş Sebzvar’lılarla savaşa gitmişti.

تنگشان آورد لشکرهای او ** اسپهش افتاد در قتل عدو

Askerlerini sıkıştırdı. Ordusu, düşmanları öldürmeye koyuldu.

سجده آوردند پیشش کالامان ** حلقه‌مان در گوش کن وا بخش جان

Şehirliler aman diye huzuruna gelip secde ettiler. Kulağımıza küpe tak, bizi kul et, tek canımızı bağışla.

هر خراج و صلتی که بایدت ** آن ز ما هر موسمی افزایدت

Sana lazım olan her vergiyi her hediyeyi verelim, onu her yıl çoğaltalım.

جان ما آن توست ای شیرخو ** پیش ما چندی امانت باش گو

Ey aslan huylu canımız senin,bir zamancağız onu bize emanet bırak dediler.

گفت نرهانید از من جان خویش ** تا نیاریدم ابوبکری به پیش 850

Padişah bana Ebubekir adlı birisini getirmezseniz canınızı kurtaramazsınız.

تا مرا بوبکر نام از شهرتان ** هدیه نارید ای رمیده امتان

Şehrinizden Ebubekir adlı birini bana armağan olarak sunmazsanız,

بدرومتان هم‌چو کشت ای قوم دون ** نه خراج استانم و نه هم فسون

Size kötülük eder, sizi ekin gibi keser biçerim. Ne vergi alırım, ne afsun dinlerim dedi.

بس جوال زر کشیدندش به راه ** کز چنین شهری ابوبکری مخواه

Yoluna altın dolu bir çuval getirip, bu şehirden Ebubekir adlı birini isteme.