خیز که سلطان ترا طالب شدست ** کز تو خواهد شهر ما از قتل رست

گفت اگر پایم بدی یا مقدمی ** خود به راه خود به مقصد رفتمی

اندرین دشمن‌کده کی ماندمی ** سوی شهر دوستان می‌راندمی

تخته‌ی مرده‌کشان بفراشتند ** وان ابوبکر مرا برداشتند 865

سوی خوارمشاه حمالان کشان ** می‌کشیدندش که تا بیند نشان

سبزوارست این جهان و مرد حق ** اندرین جا ضایعست و ممتحق

هست خوارمشاه یزدان جلیل ** دل همی خواهد ازین قوم رذیل

گفت لا ینظر الی تصویرکم ** فابتغوا ذا القلب فی‌تدبیر کم

من ز صاحب‌دل کنم در تو نظر ** نه به نقش سجده و ایثار زر 870

تو دل خود را چو دل پنداشتی ** جست و جوی اهل دل بگذاشتی