آنچ آن دم از لب صدیق جست ** گر بگویم گم کنی تو پای و دست

آنچ آن دم از لب صدیق جست ** گر بگویم گم کنی تو پای و دست 1015

O anda Sıddıyk’ın ağzından çıkan sözleri söylesem elini ayağını kaybedersin.

آن ینابیع الحکم هم‌چون فرات ** از دهان او دوان از بی‌جهات

O hikmet kaynakları cihetsizlik makamından coşmada, dudağından Fırat gibi kaynayıp akmada idi.

هم‌چو از سنگی که آبی شد روان ** نه ز پهلو مایه دارد نه از میان

Herhangi bir taştan su kaynar, akar. Bu su, taşın ne yanından gelir, ne ortasından.

اسپر خود کرده حق آن سنگ را ** بر گشاده آب مینارنگ را

Allah o taşı kendisine bir siper yapmıştır. O gök renkli suyu, o taştan akıtıp durmadadır.

هم‌چنانک از چشمه‌ی چشم تو نور ** او روان کردست بی‌بخل و فتور

Nitekim senin göz kaynağından da nur, hiç eksilmeden akıp durmadadır.

نه ز پیه آن مایه دارد نه ز پوست ** روی‌پوشی کرد در ایجاد دوست 1020

O nur, ne yağdan meydana gelir, ne deriden. Dost, yaratılışta, o gözü, nura bir vesile yapmıştır.

در خلای گوش باد جاذبش ** مدرک صدق کلام و کاذبش

Kulak boşluğunda da çekici bir yel vardır. Söyleyenin yalan olsun doğru olsun sözlerini duyar anlar.

آن چه بادست اندر آن خرد استخوان ** کو پذیرد حرف و صوت قصه‌خوان

O küçücük kemikteki yel nasıl bir yeldir ki söz söyleyenin harfini, sesini alıyor?

استخوان و باد روپوشست و بس ** در دو عالم غیر یزدان نیست کس

Kemikle yel ancak bir vesileden ibarettir. İki âlemde de Allah’dan başka kimse yoktur.

مستمع او قایل او بی‌احتجاب ** زانک الاذنان من الراس ای مثاب

Perdesiz olarak duyan da odur söyleyen de. Çünkü “Kulaklar baştan sayılır.”