خود سزای بت‌پرستان این بود ** جلش اطلس اسپ او چوبین بود

Puta tapanların lâyığı budur zaten. Çulu atlas olur atı sopa.

هم‌چو گور کافران پر دود و نار ** وز برون بر بسته صد نقش و نگار

Kâfirlerin mezarı gibi dumanla ateşle doludur içi, fakat dışarısı yüzlerce nakışla, ziynetle bezenmiştir.

هم‌چو مال ظالمان بیرون جمال ** وز درونش خون مظلوم و وبال 1055

Zâlimlerim malları gibi hani. Dışarıdan güzel görünür ama hakikatte mazlûm kanıdır, vebalidir.

چون منافق از برون صوم و صلات ** وز درون خاک سیاه بی‌نبات

Münafık gibi görünüşte orucu, namazı görünür de hakikatte otsuz, çimensiz kapkara topraktır.

هم‌چو ابری خالیی پر قر و قر ** نه درو نفع زمین نه قوت بر

Gar gur edip duran boş buluta benzer. Ondan ne yeryüzünde bir fayda vardır, ne buğdaya bir kuvvet.

هم‌چو وعده‌ی مکر و گفتار دروغ ** آخرش رسوا و اول با فروغ

Hileli ve yalan vâde gibi hani. Sonu rüsvaylıktır, fakat önü parlak görünür.

بعد از آن بگرفت او دست بلال ** آن ز زخم ضرس محنت چون خلال

Ondan sonra Bilâl’in elini tuttu, o mihmetin dişlerinde bir hilâle dönmüş olan dostun eline yapıştı, yola düştüler.

شد خلالی در دهانی راه یافت ** جانب شیرین‌زبانی می‌شتافت 1060

O bir hilâle dönmüş de ağza yol bulmuştu, tatlı dilli birine gitmekteydi.

چون بدید آن خسته روی مصطفی ** خر مغشیا فتاد او بر قفا

Zayıf, hasta bir haldeydi. Mustafa’nın yüzünü görünce sırt üstü düşüp bayıldı.

تا بدیری بی‌خود و بی‌خویش ماند ** چون به خویش آمد ز شادی اشک راند

Uzun müddet kendisinden geçmiş olarak öyle baygın kaldı. Kendine gelince sevincinden gözyaşları dökmeye başladı.