از قضا رنجور و ناخوش شد هلال ** مصطفی را وحی شد غماز حال

از قضا رنجور و ناخوش شد هلال ** مصطفی را وحی شد غماز حال 1150

Hilâl kazara hastalandı, zayıflamaya, erimeye başladı. Mustafa, vahiyle onun halini anladı.

بد ز رنجوریش خواجه‌ش بی‌خبر ** که بر او بد کساد و بی‌خطر

Efendisi, onu, pek hor gördüğünden hastalığından da haberdar olmadı.

خفته نه روز اندر آخر محسنی ** هیچ کس از حال او آگاه نی

O ihsan sahibi ahırda tam dokuz gün yattı. Hiç kimse halini bilmiyordu.

آنک کس بود و شهنشاه کسان ** عقل صد چون قلزمش هر جا رسان

Er olan, erlere padişahlar padişahı kesilen, kendisini yüzlerce akıl, bir deniz gibi kaplayan,

وحیش آمد رحم حق غم‌خوار شد ** که فلان مشتاق تو بیمار شد

Peygambere vahiy geldi, Allah merhameti dertlilere derman oldu, iştiyakını çeken Hilâl hastadır.

مصطفی بهر هلال با شرف ** رفت از بهر عیادت آن طرف 1155

Mustafa kadri yüce Hilâl’i görmek, ona geçmiş olsun deyip hatırını sormak için o tarafa doğru yola çıktı.

در پی خورشید وحی آن مه دوان ** وآن صحابه در پیش چون اختران

O ay, vahiy güneşinin ardına düşmüş, sahabe de yıldızlar gibi onun ardınca gitmedeydi.

ماه می‌گوید که اصحابی نجوم ** للسری قدوه و للطاغی رجوم

Ay “Sahabem yıldızlara benzer. İyilere, doğru yolu gösterirler, azgınları taşlarlar” diyordu.

میر را گفتند که آن سلطان رسید ** او ز شادی بی‌دل و جان برجهید

Beye, o padişah geldi dediler. Neşesinden çılgın bir halde yerinden sıçradı.

برگمان آن ز شادی زد دو دست ** کان شهنشه بهر او میر آمدست

O padişahlar padişahını, kendisi için gelmiş sanıp sevinçten ellerini çırptı.