هر چه او درخواست از نان یا سبوس ** چربکی می‌گفت و می‌کردش فسوس

هر چه او درخواست از نان یا سبوس ** چربکی می‌گفت و می‌کردش فسوس 1255

آن گدا در رفت و دامن بر کشید ** اندر آن خانه بحسبت خواست رید

گفت هی هی گفت تن زن ای دژم ** تا درین ویرانه خود فارغ کنم

چون درینجا نیست وجه زیستن ** بر چنین خانه بباید ریستن

چون نه‌ای بازی که گیری تو شکار ** دست آموز شکار شهریار

نیستی طاوس با صد نقش بند ** که به نقشت چشمها روشن کنند 1260

هم نه‌ای طوطی که چون قندت دهند ** گوش سوی گفت شیرینت نهند

هم نه‌ای بلبل که عاشق‌وار زار ** خوش بنالی در چمن یا لاله‌زار

هم نه‌ای هدهد که پیکیها کنی ** نه چو لک‌لک که وطن بالا کنی

در چه کاری تو و بهر چت خرند ** تو چه مرغی و ترا با چه خورند