بر قفای قاضی افتادش نظر ** از قفای صوفی آن بد خوب‌تر

راست می‌کرد از پی سیلیش دست ** که قصاص سیلیم ارزان شدست 1565

سوی گوش قاضی آمد بهر راز ** سیلیی آورد قاضی را فراز

گفت هر شش را بگیرید ای دو خصم ** من شوم آزاد بی خرخاش و وصم

طیره شدن قاضی از سیلی درویش و سرزنش کردن صوفی قاضی را

گشت قاضی طیره صوفی گفت هی ** حکم تو عدلست لاشپک نیست غی

آنچ نپسندی به خود ای شیخ دین ** چون پسندی بر برادر ای امین

این ندانی که می من چه کنی ** هم در آن چه عاقبت خود افکنی 1570

من حفر برا نخواندی از خبر ** آنچ خواندی کن عمل جان پدر

این یکی حکمت چنین بد در قضا ** که ترا آورد سیلی بر قفا

وای بر احکام دیگرهای تو ** تا چه آرد بر سر و بر پای تو