ترک خندیدن گرفت از داستان ** چشم تنگش گشت بسته آن زمان

پاره‌ای دزدید و کردش زیر ران ** از جز حق از همه احیا نهان

حق همی‌دید آن ولی ستارخوست ** لیک چون از حد بری غماز اوست 1695

ترک را از لذت افسانه‌اش ** رفت از دل دعوی پیشانه‌اش

اطلس چه دعوی چه رهن چه ** ترک سرمستست در لاغ اچی

لابه کردش ترک کز بهر خدا ** لاغ می‌گو که مرا شد مغتذا

گفت لاغی خندمینی آن دغا ** که فتاد از قهقهه او بر قفا

پاره‌ای اطلس سبک بر نیفه زد ** ترک غافل خوش مضاحک می‌مزد 1700

هم‌چنین بار سوم ترک خطا ** گفت لاغی گوی از بهر خدا

گفت لاغی خندمین‌تر زان دو بار ** کرد او این ترک را کلی شکار