ور نگوید کت نه آن فهم و فن است ** لیک آن ذوق تو پرسش کردنست

آن ملیحان که طبیبان دل‌اند ** سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند

وز حذر از ننگ و از نامی کنند ** چاره‌ای سازند و پیغامی کنند

ورنه در دلشان بود آن مفتکر ** نیست معشوقی ز عاشق بی‌خبر

ای تو جویای نوادر داستان ** هم فسانه‌ی عشق‌بازان را بخوان 1775

بس بجوشیدی درین عهد مدید ** ترک‌جوشی هم نگشتی ای قدید

دیده‌ای عمری تو داد و داوری ** وانگه از نادیدگان ناشی‌تری

هر که شاگردیش کرد استاد شد ** تو سپس‌تر رفته‌ای ای کور لد

خود نبود از والدینت اختبار ** هم نبودت عبرت از لیل و نهار

مثل

عارفی پرسید از آن پیر کشیش ** که توی خواجه مسن‌تر یا که ریش 1780