مثنوی را مسرح مشروح ده ** صورت امثال او را روح ده

Mesnevi’yi yayılmış bir mera haline getir, örneklerinin suretlerine can ver!

تا حروفش جمله عقل و جان شوند ** سوی خلدستان جان پران شوند 185

Can ver de bütün harfleri akıl ve can olsun, can cennetine uçup gitsin.

هم به سعی تو ز ارواح آمدند ** سوی دام حرف و مستحقن شدند

Zaten onlar, senin sayende can âleminden gelip harf tuzağına tutuldular, mahpus oldular.

باد عمرت در جهان هم‌چون خضر ** جان‌فزا و دستگیر و مستمر

Ömrün âlemde Hızır gibi uzasın, canlara can katsın, düşkünlerin ellerini tutsun, daimî olsun.

چون خضر و الیاس مانی در جهان ** تا زمین گردد ز لطفت آسمان

İlyas ve Hızır gibi dünyalar durdukça dur da yeryüzü, lütfunla gökyüzü haline gelsin.

گفتمی از لطف تو جزوی ز صد ** گر نبودی طمطراق چشم بد

Kötü gözlülerin şatafatı, nazarı olmasaydı lütfunun yüzde birini söylerdim.

لیک از چشم بد زهراب دم ** زخمهای روح‌فرسا خورده‌ام 190

Fakat nefesi zehirli kem gözlerden ben ne can üzen zahımlar yedim.

جز به رمز ذکر حال دیگران ** شرح حالت می‌نیارم در بیان

Onun için senin halini, ancak başkalarının hallerini anarak remiz ve kinayeyle söylerim.

این بهانه هم ز دستان دلیست ** که ازو پاهای دل اندر گلیست

Bu bahanede, gönlüne ait bir hiledir ki gönlün ayakları, o yüzden, toprağa kakılmış kalmıştır.

صد دل و جان عاشق صانع شده ** چشم بد یا گوش بد مانع شده

Yüzlerce gönül ve can, yaratıcı Allah’ya âşık olmuştur da onlara ya kem göz mâni olmuştur, ya kötü kulak.