چون بدزدی آن ز وراق ای پسر ** پس برون رو ز انبهی و شور و شر

Oğul, onu kâğıtçıdan çaldın mı kalabalıktan, iyi kötü adamlardan bir kenara çekil.

تو بخوان آن را به خود در خلوتی ** هین مجو در خواندن آن شرکتی

Yalnızca oku. Okurken kimseyi yanında bulundurma.

ور شود آن فاش هم غمگین مشو ** که نیابد غیر تو زان نیم جو

İş yayılır, ortaya düşerse bile dertlenme. O defineden senden başka hiç kimsecik, bir arpa bile alamaz.

ور کشد آن دیر هان زنهار تو ** ورد خود کن دم به دم لاتقنطوا 1915

Elde etmen uzarsa sakın ümitsizlenme. Her an “ Allahdan ümit kesmeyin” âyetini vird edin.

این بگفت و دست خود آن مژده‌ور ** بر دل او زد که رو زحمت ببر

O muştucu, bunu söyleyip elini, adamın göğsüne koydu, hadi dedi, yürü, zahmet çek!

چون به خویش آمد ز غیبت آن جوان ** می‌نگنجید از فرح اندر جهان

O genç, dalgınlık âleminden kendine gelince ferahından âdeta dünyaya sığmıyordu.

زهره‌ی او بر دریدی از قلق ** گر نبودی رفق و حفظ و لطف حق

Allah’nın koruması ve lûtfu olmasaydı sevincinden çatlayacaktı doğrusu.

یک فرح آن کز پس شصد حجاب ** گوش او بشنید از حضرت جواب

Öyle bir sevinmişti ki. Kulağı, altı yüz perdenin ardından Allah sesini duymuştu.

از حجب چون حس سمعش در گذشت ** شد سرافراز و ز گردون بر گذشت 1920

İşitme duygusu, perdeleri aşmış, başını yüceltmiş, feleği geçmişti.

که بود کان حس چشمش ز اعتبار ** زان حجاب غیب هم یابد گذار

Öyle bir an olur ki insanın görüş duygusu, ibret ıssı olur, gaip perdesinden bile geçer.