قبله از دل ساخت آمد در دعا ** لیس للانسان الا ما سعی

O adamda kendini kıble yapmış, dua edip durmuştu. “İnsan ancak çalıştığını elde eder.”

پیش از آن کو پاسخی بشنیده بود ** سالها اندر دعا پیچیده بود 1985

Bundan önce bir cevap duymadan yıllarca dua etmişti.

بی‌اجابت بر دعاها می‌تنید ** از کرم لبیک پنهان می‌شنید

İcabet edilmeden dua ediyor, Allah kereminden “Lebbeyk” sesini gizli olarak işitiyordu.

چونک بی‌دف رقص می‌کرد آن علیل ** ز اعتماد جود خلاق جلیل

O illetli adam, ulu yaratıcının cömertliğine güvendiğinden tefsiz oynuyordu.

سوی او نه هاتف و نه پیک بود ** گوش اومیدش پر از لبیک بود

Ona ne bir hatif sesi gelmişti, ne bir haberci ulaşmıştı. Ümit kulağı, “Lebbeyk” sesiyle doluydu ama.

بی‌زبان می‌گفت اومیدش تعال ** از دلش می‌روفت آن دعوت ملال

Ümidi, dilsiz, sessiz “gel” demekteydi. O dâvet, gönlünden usancı silip süpürüyordu.

آن کبوتر را که بام آموختست ** تو مخوان می‌رانش کان پر دوختست 1990

Dama gelmeyi öğrenen güvercini çağırma, kov, o bir yere gidemez, kanadı bağlıdır.

ای ضیاء الحق حسام‌الدین برانش ** کز ملاقات تو بر رستست جانش

Ey hak Ziyası Hüsameddin, onu kovsan da seninle buluştuğu için can kanadı bitmiştir;

گر برانی مرغ جانش از گزاف ** هم بگرد بام تو آرد طواف

Kovsan da can kuşu, sebepsiz olarak senin damının etrafında döner dolaşır.

چینه و نقلش همه بر بام تست ** پر زنان بر اوج مست دام تست

Onun yiyeceği ,içeceği, konacağı yer, hep senin damındır. Yücelerde kanat çırpar ama tuzağına âşıktır.